Seaworld San Diego

Vandaag is dan echt de laatste vakantiedag . We hebben kaarten gekocht voor Seaworld. Dus we gaan niet te laat op, want we moeten aan het einde van de dag ook nog terugrijden naar Los Angeles. We hebben nl. onze laatste overnachting in de buurt van de luchthaven LA geboekt. We willen nl. geen risico lopen met dat vreselijke verkeer in LA. Morgen middag vliegen we terug naar NL, waar we dan uiteindelijk woensdag middag op Schiphol aankomen (we moeten 9 uur tijd inleveren wat we er op de heenreis bij hebben gekregen).

Voordat we vertrekken uit het hotel doen we eerst een grote opruiming, we laten 2 vuilniszakken achter, we nemen afscheid van ons kooktoestel en pannenset, potjes jam, pindakaas enz. Toch maar wat extra dollars achterlaten voor de cleaning. En misschien worden zij nog blij van pannen, lepels ed. We zetten het in ieder geval schoon en afgewassen apart.

Seaworld is leuk, een combinatie van zeedieren, shows, achtbanen en wildwaterbanen. Gelukkig valt het enorm mee met de drukte en de warmte, het is maar 27 graden (we zijn zeker 10 graden warmer gewend). Toch voelt het als erg warm omdat we bij de shows in de brandende zon zitten. Rond 5 uur vertrekken we richting LA en vandaag hebben we geluk, er zijn bijna geen files.

Het is al vrij laat als we bij het hotel aankomen. Eerst de auto helemaal leegruimen en dan onze laatste hamburger scoren bij Five Guys, volgens de kids echt de allerbeste fastfood keten. Het zal wel, ik kijk uit naar groente, volkorenbrood met echte kaas. Laat ik nou gisteravond vanaf m'n hotel bedje de AH online hebben besteld , dus nog 2 nachtjes slapen en dan is er weer volkoren brood, melk, kaas en broccoli. Nu maar hopen dat we geen vertraging hebben, woensdag om 13.00 uur zijn we op Schiphol, 16. 00 uur komt de AH, moet lukken.

Coronado beach in San Diego

Na het ontbijt vertrekken we richting Fashion Valley, een volgens Tripadvisor mooie mall. We willen nog wat laatste aankopen doen. Eric jaagt ons er weer in een flink tempo doorheen, winkelen is zeg maar niet zijn hobby. En ik moet toegeven dat ik de laatste stranddag ook graag maximaal wil benutten aan het strand.

Na het winkelen maken we een korte stop in het hotel en lunchen veiligheidshalve maar op de hotelkamer ipv zoals gisteren aan het strand, na de aanval van meeuwen toen ze zagen dat we eten bij ons hadden. We gaan weer net als gisteren naar Coronado beach, het dichtst bijzijnde strand. De golven zijn weer hoog. En vooral Malin is er niet weg te slaan. Er is iedere keer een allerlaatste keer zwemmen in de golven. Ik voel een volgende vakantie aankomen aan de Frans Atlantische kust met haar meters hoge golven.

Na het zwemmen gaan we voor onze laatste keer uit eten in de USA. En weer brengt Tripadvisor ons naar een goed restaurant, steakhouse met ook een uitgebreide vis en burger kaart, voor ieder wat wils. Dit keer is het zelfs voor Amerikaanse begrippen gezellig aangekleed.

At the beach in San Diego

Het hotel in SD heeft geen ontbijtservice, dat lijkt in Californië normaal. Maar inmiddels hebben we ontdekt waar we lekker Frans stokbrood en Franse croissants kunnen halen, we hebben Gouda kaas ontdekt, we kunnen eitjes koken op ons kooktoestel, beetje jus en appelsap erbij en de conclusie; ons eigen gefabriceerde ontbijt is misschien wel lekkerder dan de Amerikaanse ontbijtjes die we de eerste twee weken in de hotels hadden.

Na het ontbijt willen we eigenlijk winkelen in de Fashion Mall, maar dat komt niet uit met de planning van meneer Jesper. Hij heeft nl. bedacht de hele dag te gaan facetimen met Ilse. Nou vooruit we zijn flexibel. Dan morgen maar naar de mall. We moeten ook nog naar de Best Buy, zeg maar de Mediamarkt van Amerika. Malin, onze bijna brugpieper moet een laptop hebben voor de middelbare school. Misschien is het aantrekkelijk om de laptop aan te schaffen in Amerika. Bij de Best Buy kijken we wat rond, laten ons informeren. Net als bij de Mediamarkt in NL blijkt de informatie onder de maat. Kieskeurig.nl erbij gehaald, wat heen en weer app'en met de afdeling ICT van Eric zijn werk en de conclusie is dat het aantrekkelijk is om de laptop hier aan te schaffen. Dus na een uurtje verlaten we het pand met een mooie HP laptop met touchscreen scherm voor de bijna brugpieper onder de arm.

In de middag vertrekken we naar het dichtst bijzijnde strand. Jesper gaat nog steeds niet mee, geen tijd....De golven zijn enorm. Dus een heerlijk middagje zon en zee. Wanneer Eric en Malin gaan zwemmen, ik een rondje over het strand ga lopen, blijft Merel achter om op onze spullen te passen. Geen probleem want ze is nog moe van de slechte nacht op de slaapbank vannacht. Maar tijdens haar middagdutje wordt ze beroofd......van ons laatste restje brood en kaas. We werden tijdens het nuttigen van onze lunch al nauwlettend in de gaten gehouden door de meeuwen, maar zonder toezicht hebben ze toegeslagen en de broodzak gepikt. Ondertussen wordt Merel vergezeld door zeker 20 meeuwen. Niet echt haar ding. Een of andere Joe komt naar haar toe, stelt zich voor en vraagt "wie ze is en waar ze vandaan komt". Toen ze zei uit Nederland te komen, was zijn reactie "wat ze dan hier deed", wij hadden volgens hem genoeg kust in ons eigen land. Tja klopt, maar dan anders.

's Avonds fabriceer ik onze laatste maaltijd op ons eigen kooktoestel. Een niet al te ingewikkelde spaghetti. Na het eten willen we nog een bezoek je brengen aan het Gaslamp Quarter, een gezellige wijk met voornamelijk restaurants blijkt. Een parkeerplek vinden is vrijwel onmogelijk of we moeten minimaal 12 dollar per uur betalen. We besluiten dit niet te doen. Morgen gaan we uit eten en lopen dan wel een rondje. Terug naar het hotel.

Onderweg naar San Diego

We hebben een late check out aangevraagd voor vanmorgen. Dus in plaats van om 12.00 uur mogen we om 13.00 uur uitchecken. We maken nog graag een ochtend gebruik van het mooie zwembad van het hotel in LA. We merken op dat we het helemaal niet zo warm vinden, maar wanneer we de temperatuur op de telefoon checken blijkt het toch 31 graden te zijn. We zijn gewend aan 38 +, soms 40+ temperaturen, dus dit voelt zeer aangenaam, zeker met een windje erbij (dat wordt volgende week bibberen in NL met 26 graden). Want tja helaas aan alles komt een eind, vandaag vertrekken we naar onze laatste stop, San Diego voor 3 nachten en daarna nog een laatste nacht op de luchthaven van LA voordat we weer terugvliegen naar NL.

Keurig om 13.00 uur checken we uit en ziet Jesper onze navigator deze vakantie, dat we kunnen aansluiten in een bijna 200 km lange file van LA naar SD. In groep 7, toen groep 7 nog de entree toets moest maken (doen ze nu niet meer), had hij het onderdeel kaarten al bijna foutloos gemaakt bij de toets. Dat blijkt nu maar weer, hij navigeert ons altijd foutloos naar de plaats van bestemming (heel fijn). En ik moest nog ff vermelden als aanvulling op het blog van eergisteren dat hij al had gewaarschuwd dat de Buddha winkel een motorzaak zou zijn....en ja inderdaad dat bleek te kloppen, maar wel 1 met Buddha sieraden.

Helaas blijkt zijn navigatie ook nu te kloppen, we doen over de eerste 37 km 2,5-3 uur. Afschuwelijk wat een verkeersinfarct is LA en de wijde omgeving rondom LA. Een reden om de stad te mijden. Ennuh zo bijzonder zijn die letters en sterren nou ook weer niet.... Na de eerste 50 km gaat het wel wat sneller, maar al met al doen we ruim 5 uur over 200 km. We zijn klaar met de files in LA, hopelijk gaat het beter hier in San Diego.

In San Diego aangekomen worden we uitermate vriendelijk ontvangen bij de receptie en krijgen we de grootste kamer die ze hebben. Dezelfde meneer van de receptie komt 's avonds laat nog een keer bezorgd naar onze grote kamer op de 4e verdieping (met uitzicht op Tijuana Mexico), gestormd; of alles wel goed is met ons, omdat we 911 hebben gebeld. Sorry, foutje van onze top navigator, hij moest het nummer van Delta Airlines bellen voor Eric maar toetste per ongeluk 911 in. Foutje bedankt, alles okiedokie.

Delta moet gebeld worden omdat we vanavond tot de ontdekking komen, bij checken welke stoelnummers we zitten (vindt Merel heel belangrijk), dat we geen stoelen hebben geboekt. Bedankt Merel! Terwijl we zeker weten dit al maanden geleden bij het boeken van de vlucht al hebben gedaan. Ik denk dat we in oktober of november de vluchten hebben geboekt. Dus maar ff bellen met Delta, KLM laat de vlucht nl. uitvoeren door Delta (helaas) i.p.v. door onze eigen blauwe trots. Morgen horen we of dit goed gaat komen, wordt vervolgd...

Dagje strand in LA

Vanmorgen doen we echt rustig aan, dat hebben we wel ff nodig. De reis is geweldig maar ook vermoeiend, regelmatig is het laat, te laat met name voor Malin, veel rijden en leven uit de koffer. Dus we slapen uit, rustig ontbijten en even zwemmen. Daarna vertrekken we richting Santa Monica Beach voor een middagje strand. Maar eerst gaan we op zoek naar de Abercrombie, maar die blijkt gesloten. Dan nog op zoek naar de H&M voor een of andere speciale collectie die eenmalig is geïntroduceerd, maar ook die blijkt er niet te zijn. Conclusie; een weinig zinvol winkel moment.

Tijd voor het strand. De golven zijn enorm. Na een paar uur is met name Jesper het enorm zat, dus vertrekken we weer. Richting de Walk of Fame. Dat blijkt een leuk maar bijna onmogelijk plan. We maken kennis met de verkeerschaos van LA. Uiteindelijk doen we 3,5 uur over de rit naar de beroemde sterren. Niet normaal en reuze irritant deze verkeerschaos.

Ook vandaag is het toch weer later dan we hadden gehoopt door de puinhoop in het verkeer. Bij het hotel eten we sushi, nog wat zwemmen, spelletje, reisblog bijwerken enz. We regelen nog een late check out voor morgen zodat we nog even kunnen zwemmen in dit mooie zwembad en dan vervolgen we morgen onze reis naar de laatste stop, San Diego.

Vertrek naar Los Angeles

We worden wakker in het Seapines Golf Resort in Los Osos, waar we gisteren in het donker aankwamen. We zijn een van de jongsten blijkt, de grijze duiven van Californië verblijven hier voornamelijk. Alle reden om snel richting in LA te knallen, Merels dream en dan met name de letters in de bergen HOLLYWOOD.

De rit er naar toe is ook weer lang. Rond 15.00 uur komen we aan in het hotel, Sportmen's Lodge. Het blijkt een zeer aangename plek te zijn in Universal City. Het is eigenlijk een oud motel, dat helemaal is opgepimpt tot uber hip hotel modern ingericht met een grote tropische tuin en groot zwembad met meer dan genoeg ligbedden. We hebben geluk dat we een kamer hebben geboekt direct aan het zwembad. De komende twee dagen hebben we directe toegang van ons terrasje naar het zwembad, heel erg prettig. Het terras van het zwembad is al snel onze eetplek.

Omdat onze stapel was inmiddels is gegroeid tot een berg van zo'n 2 meter hoog moet er eerst een laundry worden opgezocht voordat we eindelijk richting de letters kunnen rijden. Nadat de was is gedaan, we de goede kleding eruit hebben gehaald om in het hotel te laten drogen, zetten we de droger aan en halen dat wel een keer op wanneer het ons uitkomt, 24/7 open, ideaal.

Vantevoren heeft Merel al het nodige speurwerk gedaan en nauwkeurig uitgezocht waar de Buddha to Buddha winkel is en op welke plek de letters op zijn mooist gefotografeerd kunnen worden. Jesper is kampioen navigeren geworden deze vakantie en loodst ons eerst naar de winkel. Het blijkt een motorzaak te zijn met een kleine vitrine Buddha to Buddha sieraden, maar helaas geen ringen. Vervolgens navigeren we ons via heel veel kleine bochtige weggetjes door de bergen van Hollywood naar het hoogtepunt van de vakantie volgens Merel, de HOLLYWOOD letters. Het duurt lang, we vragen ons af of het wel goed gaat komen en de stress neemt toe, want het duurt niet heel lang meer voordat het donker wordt. Nadat de verkeersborden steeds dreigender worden "verboden te stoppen, 500 dollar boete" enz., zien we ineens een mensenmenigte, dus we zitten goed. De foto hotspot voor de letters is gevonden. Tijd om foto's te maken, uiteraard Instagram proof. Eric wordt erg onrustig vanuit de auto, want waar we staan mag hij nergens langs de weg stoppen, dus pakt hij een oprit van een villa waar hij merkt dat hij op de camera wordt vastgelegd. Dus hop hop, echt de laatste foto's nu en weer gaan. Ik maak nog snel een foto van de oprit van de villa, om aan te tonen mocht het nodig zijn, dat er geen bord op de oprit stond dat je daar niet in mag rijden of eigen terrein of zoiets. Dus dan mag het.....

Op de terugweg pikken we de rest van de was op en halen aan de overkant Thai food bij een echte Thaise dame blijkt. We maken een leuk praatje over haar land en ze blijkt te weten dat wij uit het land van de tulpen en de windmolens komen.

Op naar het hotel, waar we in de tuin van het zwembad kunnen eten en er ook nog tijd is om te zwemmen.

Highway 1

Later dan gehoopt vertrekken we voor een lange rit over de highway 1 richting Los Osos, ongeveer iets over de helft richting Los Angeles. We hebben vet mazzel, de highway 1, een prachtige weg langs de kust van SF naar LA is 2 jaar (grotendeels) afgesloten geweest doordat de weg op sommige stukken helemaal is weggeslagen door modderstromen. Maar sinds 19 juli is de weg weer helemaal toegankelijk. De kust is echt gaaf, mooie kliffen, en ruige zee. Na 2 uur rijden komen we bij Statepark Ano Nuevo . In dit park kunnen we zeeolifanten zien. We moeten daarvoor wel een wandeling maken van 6,5 km. Maar we besluiten het wel te doen. Het weer is super, de omgeving echt geweldig en zeeolifanten lijkt ons wel gaaf om te zien. Jesper is het er niet mee eens en dat laat hij weten ook, pff..............

Het is inderdaad een prachtige wandeling en bijzonder om deze beesten te zien. 1 van de parkrangers zat schijnbaar verlegen om een praatje en geeft ons nog wat ongevraagde tips mee. Zo moeten we ergens de allerlekkerste cake gaan eten en de dierentuin in San Diego bezoeken. Willen we allemaal niet maar ze blijft bij haar mening....ze hebben echt de allermooiste dierentuinen.

Als we weer terug zijn bij de auto vervolgen we onze lange reis, we hebben nog wat tegenslag door files (schijnt standaard te zijn bij Santa Cruz en Monterey). Bij Big Sur aangekomen zien we de allermooiste zonsondergangen en tja... dan is het donker en kronkelt de weg nog zo'n 2 uur door. Verlaten, donker en alleen maar bochten. Niet fijn, maar toch was de mooie rit het waard. Lang heb ik thuis getwijfeld bij het uitstippelen van de reis om nog een extra overnachting te boeken tijdens deze rit. Was zeker fijn geweest maar uiteindelijk toch gekozen voor de 3 laatste nachten in San Diego; rust, strand, voordat we naar NL vertrekken. Aan het einde van de vakantie zijn we er vast blij mee (denk ik ).

Tijdens de uren durende rit langs de kust waren er geen restaurants beschikbaar, puur natuur.....Dus wederom om 22.00 uur een hamburger bij de Mc Donald, grrrr. Morgen hopelijk beter voer. Ook nu weer, het is niet anders..........

San Francisco

Vanmorgen vertrekken we vanuit ons Hotel met de ferry van Oakland naar San Francisco. Het hotel ligt recht tegenover de ferry die brengt ons rechtstreeks naar Pier 39, waar de zeeleeuwen liggen. Vanaf deze turbo ferry (daar kunnen de ferry's die naar onze Waddeneilanden varen nog wat van leren) hebben we een prachtig zicht op de skyline van SF, de bruggen en Alcatraz, echt leuk. En we hebben mazzel want we hebben een prachtige heldere dag en dat is zeker niet vanzelfsprekend en al helemaal niet in augustus. Augustus noemen ze hier ook wel Faugust (Foggy).

In SF gaan we eerst naar pier 39, kijken naar de zeeleeuwen, grappige beesten, die zich heel bewust zijn van alle bezoekers die ze komen bewonderen. Vervolgens eerst op zoek naar koffie want de verslavingshoofdpijn begint op te steken bij mij. Het wordt maar weer de Starbucks. De hoofdpijn verdwijnt als sneeuw voor de zon....(1 kopje per dag is genoeg ). We verkennen Fishermans Warf en daar hoort uiteraard fish and chips bij.

Eigenlijk willen we met de cablecar naar Lombard Street en de mooie gekleurde huisjes, maar de wachtrij is zo lang, dat hebben we er niet voor over. Dan maar met de Uber. Eerst naar China Town, wat een beetje tegenvalt. Daarna richting de gekleurde huisjes, waar we even genieten van de zon en natuurlijk de nodige foto's maken.

Met de bus gaan we proberen we naar Lombard Street te gaan, maar dat blijkt toch te ver weg. Gelukkig komen we de Brandy Melville tegen, waar we wat leuke aankopen doen voor Malin (een mooie hipster outfit alvast voor haar verjaardag). En dan moeten we ons nog haasten want we moeten om 18.00 uur bij pier 33 zijn voor de grote wens van Jesper, een bezoek aan Alcatraz. Je ziet hem genieten, hij herkent de gevangenis en het eiland uit 1 van zijn Playstation spellen. De rondleiding kan in het Nederlands gelukkig, snappen Malin en ik het ook . Na de rondleiding is de temperatuur op het eiland inmiddels gedaald naar 12 graden en een keiharde wind waait om het eiland. De mogelijkheid wordt geboden om buiten nog een rondleiding te volgen met verhalen over ontsnappingspogingen. Ja die mogelijkheid grijpt Jesper graag aan, oké natuurlijk. Met blote benen, 12 graden en een keiharde wind, vreeeeeselijk wat hebben we het koud, echt niet te doen. Om 21.30 uur nemen we de laatste boot van het eiland. Helaas vaart de ferry niet meer naar Oakland en moeten we een taxi terug nemen. Eric moet de chauffeur nog een keer waarschuwen dat hij geen trein is en dus niet op de treinbaan mag rijden . We zijn uiteindelijk om 22.30 uur weer bij het hotel en hebben nog geen avond eten gehad. Dus dat wordt een snelle burger bij In-n-out Burger. Ik had me voorgenomen geen hamburger te eten deze vakantie, maar op dit tijdstip toch de enige mogelijkheid. Tis niet anders.......