Vandaag is Monique jarig, 44 jaar al weer. We worden wakker met regen maar al snel wordt het droog en kunnen de plannen ongewijzigd doorgaan. Met een speedboot naar Hong Island, wederom voor zwemmen en snorkelen.

Dit keer moeten we vroeg,om 08.30 uur worden we opgehaald. Bij de haven aangekomen blijkt dat we met een super speedboot het water opgaan. Dat lijkt Jesper heel wat beter dan de longtailboot van gisteren. Deze speedboot gaat wel enorm hard, heel gaaf maar toch heeft zo'n longtail boot ook wel wat.

De vaart van een uur naar het eiland toe is een mooie ervaring (tjonge wat gaat die boot hard). We doen eerst 2 kleine eilandjes aan voordat we naar Hong Island gaan. Op 1 van de eilandjes krijgen we een lunch (meegenomen vanaf het vaste land, fried rice met ei, kip en groente). Monique twijfelt al (met name aan het ei), toch maar opgegeten je moet toch wat (nou dat doen we dus nooit weer, dat hebben we 's avonds geweten.................)

Hong Island is ook weer prachtig, zwemmen en snorkelen. Het is wat meer bewolkt vandaag maar dat is maar goed ook voor de verbrande huiden.

We zijn om 15.00 uur weer terug en kunnen nog wat zwemmen. 's Avonds besluiten we om met de scooters van het resort naar het centrum van Aonang te rijden. Tis wat...44 jaar en voor het eerst op een scooter, Na een korte uitleg en wat bezorgde blikken van de resort eigenaar over het uitlenen van zijn scooter aan iemand die nog nooit scooter of brommer heeft gereden, besluiten we om het toch te doen. Hoe ouder hoe gekker

Merel en Malin gaan bij Eric op de scooter en Jesper bij Monique achterop. Haha die schaamt zich helemaal rot zo sloom als zijn moeder rijdt. Maar het is wel goed met hem, de scooter niet onder controle en dan ook nog over donkere wegen, met overal loslopende straathonden (is overigens een groot probleem en gevaar in Thailand), en dan ook nog links rijden. Deze combi doet mij besluiten om voorzichtig aan te doen. Maar voor een puber schijnbaar beschamend

We vinden een prachtig restaurant aan zee, heel sfeervol. Maar al direct heb ik (Monique) geen honger ook al hebben we sinds half 12 niets meer gegeten na de vroege lunch, wordt ik steeds meer misselijk en moet ik al eens naar buiten lopen om het vol te kunnen houden, het zweet breekt me letterlijk uit. Uiteindelijk gaan we als de rest gegeten heeft naar huis, kotsmisselijk en met een lege maag. We krijgen nog een flinke tropische bui op ons dak. Snel naar bed, maar dat helpt niet, het wordt steeds erger en uiteindelijk komt alles eruit (de lunch van vanmiddag, oh had ik maar naar mijn gevoel geluisterd en nooit dat vieze bakje rijst opgegeten). Een sneu eind van de verjaardag, Volgende keer beter.......

Voor de volgende dag regelen we een bus boot ticket voor ons vertrek naar Koh Samui, in de hoop dat ik beter ben.