Vanmorgen vertrekken we richting Zion National Park. Eerst moeten we 2 uur rijden voordat we bij het park zijn. Het park kan alleen met de shuttle bus worden bezocht, ten minste de Scenic Drive Way. We parkeren de auto bij het visitor center, waar ze WIFI hebben. Voor Jesper en Merel die lijden aan het "rode rotsen moe syndroom" is de keuze snel gemaakt, zij blijven in het visitor center en vermaken zich de komende uren met het bijwerken van Snapchat, Whatsapp, FB, Insta enz....Volgens ons zou er niemand online kunnen zijn, want in NL is het tenslotte nacht. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Daar waar ouders op vakantie zijn, ontstaat een chillplek waar ze 's nachts leven. Veel plezier....wij vertrekken met de shuttle naar het park. Het lijkt eerst wat vervelend, waarom niet met de eigen auto. Maar een aantal foto's bij het visitor center laat zien dat het file rijden was door het park in de tijd voor de shuttle bus. De shuttle is warm, maar oké. Vantevoren hebben we een aantal stops uitgezocht die we graag willen maken om wat meer van het park te zien. We reizen naar het laatste stoppunt en stappen daar uit. Een korte wandeling naar de modderige rivier die door het NP loopt, best mooi. Daar maak ik nog een praatje met een collega puber moeder die zicht spontaan verontschuldigd voor het gechagarijn van haar puber kids. Ik laat haar weten het volkomen te begrijpen, veroordeel haar niet en vertel haar dat mijn pubers in de WIFI zone zijn gebleven. Het blijkt dat ook haar pubers aan het "rode rotsen moe syndroom" lijden, we begrijpen elkaar....

De tweede stop is een beste wandeling naar een watervalletje. Malin heeft nog zere benen van de kim van gisteren in de Bryce Canyon. Ik bied spontaan aan dat we niet meelopen en op zoek gaan naar een waterijsje. Geen enkel probleem. Als Eric terug is van zijn wandeling gaan we weer terug met de shuttle bus naar het visitor center, daar blijken Jesper en Merel nog op dezelfde plek te zitten. Behalve een bezoek aan het toilet hebben ze weinig stappen gezet en staat hun stappenteller voor vandaag denk ik op 100 max.

Dan vervolgen we onze reis naar Las Vegas. Daar aangekomen worden we vriendelijk ontvangen in het hotel. We mogen direct aanschuiven bij de dagelijkse snack die ze aanbieden aan hun gasten, sla, chips en een hotdog. De hotelkamer blijkt een mooie suite te zijn met keuken, woonkamer en 2 slaapkamers, niks mis mee. Wat later op de avond gaan we sushi eten, de allerbeste die we ooit gegeten hebben.