Onderweg naar San Francisco

Vanmorgen vertrekken we uit de tent. We zijn het eens, een overnachting in een tent tijdens een rondreis is niet onze manier van overnachten. Rondreizen, leven uit de koffer is intensief, dan is wat meer comfort wel prettig.

We rijden eerst richting de ingang van Yosemite NP, niet met de bedoeling om het park in te gaan. Dat kan niet vanwege de brand. Maar wel omdat we een mooie route willen rijden richting SF. Maar alle wegen rondom het park zijn ook afgesloten blijkt. Helaas, dat wordt terugrijden. Eric doet nog een poging om een binnendoor weg te rijden. Maar Jesper heeft een app gedownload die hij offline kan bedienen, en steekt hier een stokje voor. We gaan rechtstreeks zoals afgesproken naar SF.

Na een paar uur rijden komen we aan in SF. We rijden niet rechtstreeks naar het hotel in Oakland maar gaan eerst met de auto naar SF om Lombard street te rijden. Een heel steil straatje met volgens mij 9 haarspeldbochten.

Daarna rijden we richting de Golden Gate brug die heel mooi helder te zien is, meestal ligt de brug in een dikke mist. Vanaf de SF en de Oakland kant maken we de mooiste foto's. Wat is SF een mooie stad met nog mooiere ligging!

Als we in het hotel aankomen is het al laat. We eten in het restaurant van het hotel, overigens een heel mooi hotel, gelegen aan de baai van Oakland, direct naast de ferry. Ideaal om morgen de ferry te nemen naar SF. Het hotel heeft ons een upgrade gegeven naar een zeer ruime suite. Alsof ze wisten van de overnachting in de tent.

Jarig in Sequoia NP

Gisteravond zijn we tot 00.00 uur opgebleven, Malin helemaal hieperdepiep want ik ben jarig . Verwend met mooie cadeaus.

Vanmorgen halen we taartjes bij onze Mexicaanse vrienden. En dan rijden we door naar Sequoia NP. Daar aangekomen blijkt het file rijden te zijn in het park. Ook de route naar de General Sherman Tree, de grootste boom op aarde is alleen te bereiken na een lange wandeling of met de overvolle shuttlebus. Dat is toch wel een verandering t.o.v. 20 jaar geleden, de toegenomen drukte in de parken. Hier ook de hekken die om de bomen zijn geplaatst, dat was allemaal niet zo...

De bomen zijn enorm, groot, bijzonder. Maar toch zijn we blij dat we gisteren het rustige Sequoia Forest hebben bezocht, waar dezelfde bomen staan en waar je wel rustig kan wandelen tussen de bomen zonder hekken.

Als we uitgekeken zijn, rijden we door naar Coarsegold, naar de enige overnachting in een safaritent. De meningen over deze keuze zijn verdeeld zullen we maar zeggen. De camping ligt bij de zuid ingang van Yosemite NP. Maar dit park is dicht door het Ferguson Fire, de enorme bosbranden in het park. De camping ligt niet in de rook maar is wel uitgestorven, we hebben privé sanitair, dat is weer het voordeel. De kids zijn niet tevreden over de WIFI, terwijl deze bij Eric en mij prima werkt, toch vreemd.

's Avonds is de keuze uit een steakhouse, Italiaans restaurant of een Japans restaurant met slechte recensie. De jarige mag kiezen. Normalerwijs zou ik voor de Japanner gaan, maar vanwege de slechte recensies wordt het de Italiaan. Op zijn Amerikaans eten we van plastic tafelkleden, degelijk geblokt, maar wel heel erg lekker, de lekkerste zeevruchten pasta ooit.

Terug op de camping is ons vermaak een heldere sterrenhemel die je in Nederland niet meer ziet. Dit was dan het laatste natuurpark, morgen op naar de kust en de steden. Eerst San Francisco, zin aan!

Seqoia National Forest

We vertrekken vandaag richting Sequoia National Forest, waar de Sequoia bomen, reuzenbomen groeien. Het oorspronkelijke reisplan was na de Death Valley een tussenstop maken in Bishop om via de Mammoth Lakes, de Tioga pas door Yosemite NP te rijden. Maar vanwege een enorme brand in Yosemite die al sinds 13 juli aan de gang is, hebben we 2 nachten omgeboekt en bezoeken nu niet Yosemite maar Sequoia National Forest en morgen Sequoia NP. Toch fijn Booking.com en Hotels.com waar we kunnen annuleren tot meestal 2 dagen vantevoren.

In het Sequoia bos lopen we de 100 Giants trail, een mooie wandeling tussen de enorme bomen. We voelen ons mini mensen tussen deze enorme bomen. Stiekem hopen we op een ontmoeting met een beer want die leven hier ook. Maar dan zullen we wel van het wandelpad af moeten en dat mag weer niet volgens de Amerikaanse regeltjes (en nee....durven we ook niet). Maar tijdens de autorit zou wel heel gaaf zijn, net zoals 20 jaar geleden met Hans en Monique in Canada.

Om 15.00 uur rijden we het bos uit. Doorrijden naar het NP voor de nog grotere bomen is te ver, dus we gaan naar het hotel. Mooi op tijd, dus nog even tijd om te zwemmen. We vragen bij de receptie naar een supermarkt, blijkt dat ze ons naar een Mexicaanse supermarkt hebben gestuurd. Hartstikke leuk! Kijk mijn ogen uit, wat een bijzondere groenten (zelfs cactusbladeren), verse noten, vis, enorm veel vlees en verse Mexicaanse maaltijden). Ook een enorme keuze aan gebak, broodjes (morgen mag iedereen zijn eigen taartje uitzoeken voor het grote feest ).

We eten de lekkerste verse guacamole, salsa en hele pittige vulling voor de tortilla's. Jesper zijn feestje, het eten kan hem niet pittig genoeg zijn maar Eric zijn maag kan hier niet tegen. Binnen een paar minuten bezoek aan het toilet......hij krijgt de titel "jankerd", schandalig.......maar ja....dat gezicht en zielig stemmetje "mijn maag kan dit echt niet verdragen", maakt hem volgens Merel en mij een jankerd iets zoals mannen die zich een beetje ziekjes voelen de vrouwelijke lezers van het blog snappen het vast wel....

Na het eten tijd voor bijwerken (zoals jullie kunnen lezen) van het reisblog en een spelletje.

Death Valley

Vandaag verlaten we Las Vegas en rijden we naar de Death Valley, de heetste plek op aarde. Het is extreem heet 125F (52,6 C). We gaan iedere keer kort uit de auto maar langer dan vijf minuten is bijna niet te doen. Het is een bijzondere plek, waar we bij verschillende plaatsen een korte stop maken. De rit duurt lang, we komen uiteindelijk pas om 19.00 uur bij het hotel. We doen weer boodschappen en maken weer gebruik van ons kooktoestel en de nasimix die mee is gesmokkeld uit Nederland .

Dagje Las Vegas

Vandaag hebben we een rustdag in Las Vegas. En eerlijk is eerlijk, dit deel van de reis is omgezet is omgezet voor de kinderen maar ik vind het ook heerlijk, even een dagje zwemmen. Na het ontbijt doen we snel de was, de zon is een snelle droger. We gebruiken de hekken van het zwembad als droogrek. Valt mee dat we daar niet op aangesproken worden, Amerikanen zijn nl. nogal van de regels. Maar ja, op de wand van 10 x 5 m met zwembad regels staat niet, dat je je was niet mag ophangen op de hekken van het zwembad. Wel dat kinderen onder de 12 jaar niet zonder begeleiding van een volwassene in het zwembad mogen komen, dus houden we Malin goed in de gaten .

Na de was vertrekken we eerst naar het Las Vegas South Premium Outlet Shoppingcenter. Eric jaagt ons op, we mogen niet te lang bezig zijn met deze volgens hem nutteloze tijdsbesteding. Nou vinden wij dus niet, we doen leuke aankopen bij de Calvin Klein en Levis. Daarna lekker afkoelen in het zwembad, met 41 graden is dat wel nodig. We hebben bijna de hele dag het zwembad voor ons alleen, heerlijk.

Het hotel serveert dagelijks een snack tussen 18.00 en 19.30 uur. Daar gaan we maar eens even kijken. De snack blijkt een complete maaltijd. Dat komt goed uit want we willen op tijd naar de LV Strip, dus we hebben al gegeten.

Daarna douchen en op naar de strip. De Coca Cola winkel is het doel , waar de kids heel graag een plateau met 24 soorten coca cola van over de hele wereld willen proeven. Een suikerbom maar wel grappig.

Zion NP

Vanmorgen vertrekken we richting Zion National Park. Eerst moeten we 2 uur rijden voordat we bij het park zijn. Het park kan alleen met de shuttle bus worden bezocht, ten minste de Scenic Drive Way. We parkeren de auto bij het visitor center, waar ze WIFI hebben. Voor Jesper en Merel die lijden aan het "rode rotsen moe syndroom" is de keuze snel gemaakt, zij blijven in het visitor center en vermaken zich de komende uren met het bijwerken van Snapchat, Whatsapp, FB, Insta enz....Volgens ons zou er niemand online kunnen zijn, want in NL is het tenslotte nacht. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Daar waar ouders op vakantie zijn, ontstaat een chillplek waar ze 's nachts leven. Veel plezier....wij vertrekken met de shuttle naar het park. Het lijkt eerst wat vervelend, waarom niet met de eigen auto. Maar een aantal foto's bij het visitor center laat zien dat het file rijden was door het park in de tijd voor de shuttle bus. De shuttle is warm, maar oké. Vantevoren hebben we een aantal stops uitgezocht die we graag willen maken om wat meer van het park te zien. We reizen naar het laatste stoppunt en stappen daar uit. Een korte wandeling naar de modderige rivier die door het NP loopt, best mooi. Daar maak ik nog een praatje met een collega puber moeder die zicht spontaan verontschuldigd voor het gechagarijn van haar puber kids. Ik laat haar weten het volkomen te begrijpen, veroordeel haar niet en vertel haar dat mijn pubers in de WIFI zone zijn gebleven. Het blijkt dat ook haar pubers aan het "rode rotsen moe syndroom" lijden, we begrijpen elkaar....

De tweede stop is een beste wandeling naar een watervalletje. Malin heeft nog zere benen van de kim van gisteren in de Bryce Canyon. Ik bied spontaan aan dat we niet meelopen en op zoek gaan naar een waterijsje. Geen enkel probleem. Als Eric terug is van zijn wandeling gaan we weer terug met de shuttle bus naar het visitor center, daar blijken Jesper en Merel nog op dezelfde plek te zitten. Behalve een bezoek aan het toilet hebben ze weinig stappen gezet en staat hun stappenteller voor vandaag denk ik op 100 max.

Dan vervolgen we onze reis naar Las Vegas. Daar aangekomen worden we vriendelijk ontvangen in het hotel. We mogen direct aanschuiven bij de dagelijkse snack die ze aanbieden aan hun gasten, sla, chips en een hotdog. De hotelkamer blijkt een mooie suite te zijn met keuken, woonkamer en 2 slaapkamers, niks mis mee. Wat later op de avond gaan we sushi eten, de allerbeste die we ooit gegeten hebben.

Bryce Canyon

Vanmorgen gaan we na het ontbijt naar de 2 overnachtingen kijken die we misschien gaan omboeken. Na een uurtje googelen annuleren we de 2 overnachtingen en boeken een nacht aan de andere kant van Death Valley als tussenstop. Ook de overnachting voor de Tioga Pas om vanaf daar Yosemite in te rijden annuleren we. Deze boeken we om naar een overnachting voor Seqoia NP, een mooi park waar de reuzenbomen staan. Dat kost de rest van de ochtend en daarna vertrekken we naar Bryce Canyon.w

In Bryce Canyon maken we diverse stops bij verschillende uitzichtpunten en een wandeling van 2,5 km naar beneden tussen de hoodoos, heel mooi! Een flinke onweersbui verjaagd ons uiteindelijk uit het park.

We doen weer wat boodschappen voor de lunch en diner en vermaken ons de rest van de middag met een boek, wifi of spelletje. Na het eten drinken we wat bij het gezellige restaurant van het motel/restaurant complex met op de achtergrond een zingende cowboy en kampvuur. We zijn in Utah en om alcohol te mogen bestellen moet je er wat te eten bij bestellen. Dus we bestellen er wat nacho chips bij en dan mag je wel een biertje of wijn bestellen. Op het terras maken we nog een praatje met een ander Nederlands gezin. Monique werkt het reisblog bij en de rest doet een potje pesten.

Richting Bryce Canyon

Vandaag verlaten we Moab en gaan richting de Bryce Canyon. Het wordt een lange reisdag van minimaal 4 uur zonder stoppen maar we kiezen voor de mooie route en moeten 5 uur rijden (zonder pauze). De eerste 200 km gaat door verlaten land, we komen niets tegen behalve WEER RODE ROTSEN, geen dorpjes, geen benzinepomp en zelfs niets voor een sanitaire stop. Dusss op een bepaald moment moeten we de bosjes maar opzoeken . Dan gaan we de highway 12 op welke bekend staat als de mooiste highway van Utah. En dat klopt de route is prachtig.

In Tropic het dorpje vlag voor de Bryce Canyon waar we slapen, worden we aller onvriendelijkst ontvangen door de receptioniste van het motel/camping. Ze snauwt ons wat toe, wat is onze naam, no no extra beds, na 11.00 uur uitchecken is extra nacht betalen is de eerste mededeling op het bordje bij de receptie. Eric besluit om haar eens te vragen waarom ze zo onvriendelijk is. Nou heel simpel dat is haar gezichtsuitdrukking, zo is ze. Maar daarna is ze toch wel ietsie vriendelijker.

Op de kamer zien we dat dit wel een hele kleine kamer is met 2 kleine 2 persoons bedden voor vijf personen. We moeten nog boodschappen doen dus we gaan wel een luchtbed halen. Als wij boodschappen doen gaan de kids zwemmen.

In het ieniemienie dorpje Tropic is een kleine supermarkt aanwezig en een camping winkel, wat een geluk die hebben vast een luchtbed voor ons. Maar helaas de enige dag in de week dat ze dicht zijn is zondag..... en helaas het is vandaag zondag . Dat wordt een krappe slaapplek vannacht.

Als we terug zijn gaan we zelf koken, ze hebben een mooi plekje op de kamer met grote koelkast en magnetron met kookfunctie. En een mooie overdekte eetplek in het grote tuincomplex van het camping park.

Na het eten gaan we de ondergaande zon bekijken in Bryce NP,alhoewel er weinig zon te bekennen is. Bij het park aangekomen valt het mee en is er toch een mooi zonnetje dat op de rotsen schijnt. Nah de zonsondergang gaan we in het begin van het NP, een echt Italiaans ijsje eten. In de wachtrij hoort Merel iemand zeggen "hmm dat is geen Saluti", nou dat moeten Zwollenaren zijn, inderdaad...grappig een praatje maken met andere Zwollenaren in Bryce NP. Hij blijkt Markink te heten, van de mooiste kinderkleding winkel van Zwolle van vroeger.

En we kijken toch nog even in de camping winkel van het NP, en joehoe luchtbedden te koop.

Weer thuis besluiten we mee te werken aan het "rode rotsen moe syndroom" van Jesper en Merel. We gaan eens kijken of we de 2 overnachtingen in Zion om kunnen zetten naar Las Vegas. We hebben nl. gezien dat de route van Bryce door Zion NP gaat. Dus vooruit, we annuleren de overnachtingen in de buurt van Zion en boeken een RUIM hotel in Las Vegas. Gevolg daarvan is dat de overnachting voor de ingang van de Death Valley daardoor niet meer nodig is, we kunnen op de dag van vertrek uit Las Vegas wel door de Death Valley rijden. En dan is er nog de grote brand in Yosemite NP die al sinds 13 juli woedt. De route die we zouden rijden en waar we dus onze overnachtingen op afgestemd hebben, is niet afgesloten maar wordt wel afgeraden vanwege de rookontwikkeling en de extreem slechte luchtkwaliteit in het park. Mmmm.....we moeten morgen ochtend de route misschien aanpassen en Yosemite Tioga pas en Mammoth lakes laten vallen. Morgen maar naar kijken, het is nu te laat. Welterusten......